โรคระบาดเป็นภัยจากปีศาจร้ายที่เกรี้ยวกราดตามคำอธิบายทางการแพทย์แผนไทยโบราณซึ่งเชื่อกันว่าโรคร้ายที่ทำให้คนตายเป็นจำนวนมากอย่างเช่นโรคห่านั้นเกิดจากปีศาจทำ จนกระทั่งการเปิดรับการแพทย์แผนตะวันตก จากโรคห่าของปีศาจได้กลายเป็นโรคที่มาจากการหมักหมมของสิ่งปฏิกูล จนทำให้เกิดอายพิศม์ (ไอพิษ) ลอยมาในอากาศใครถูกอายพิศม์เข้าก็ติดโรคได้ ตราบจนกระทั่งการค้นพบ ‘เชื้อโรค’ ความเชื่อเหล่านั้นจึงค่อยๆ เปลี่ยนไป ซึ่งหนังสือเล่มนี้ได้เรียบเรียงและฉายภาพเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ ความคิดและความรู้ทางการแพทย์ในสังคมไทยที่ปรับเปลี่ยนไปตามยุคสมัยเพื่อรับมือกับภัยร้ายของโรคระบาดต่างๆ